Za wielkim murem
Odmienność chińskich ogrodów wynika nie tylko z bardzo długiej izolacji Państwa Chińskiego od reszty świata. Główną przyczyną oryginalności ogrodów chińskich jest, podejście ich projektantów do przyrody oraz chęć jej naśladowania. Ogrody chińskie są też odzwierciedleniem, często niezrozumiałej dla Europejczyków religii, filozofii i kultury wschodu. Charakteryzują się przede wszystkim minimalizmem oraz prostotą kompozycji, nieparzystą liczbą elementów, brakiem symetrii oraz linii prostych.
Tysiące kilometrów kwadratowych zamknięte w dłoni
W Pekinie, można zobaczyć Chiny „w pigułce”. Nie daleko centrum znajduje się Muzeum Narodowości Chińskich – Chiński Park Etniczny. Na kilkudziesięciu tysiącach metrów kwadratowych stworzono „małe Chiny”, w których znaleziono miejsce na krajobrazy, charakterystyczne budynki i kulturę aż 56 grup etnicznych zamieszkujących terytorium Chin. W parku możemy oglądać fragmenty Tybetu, stepy, góry Yao, pola ryżowe, lasy bambusowe i jeziora z wodospadami. Wszystko to jest urządzone w tak naturalistyczny sposób, że odbywamy jakby przyśpieszoną podróż w przeszłość po gigantycznej przestrzeni dalekiego wschodu. Przeniesione tu z odległych krain autentyczne budowle oraz mieszkańcy w narodowych strojach wprowadzają w te mini wioski tchnienie realnego życia z przed setek lat. Wybierając się do Parku Etnicznego warto zarezerwować sobie cały dzień. Park jest obszerny i naprawdę ciekawy. Warto też wspomnieć, że nie znajduje się on na „turystycznej ścieżce” chińskich wycieczek i tutejszych przewodników… nie wiadomo dlaczego. Jest to jednak dużym plusem!! Można tu odetchnąć pełną piersią od wszechobecnych na chińskich ulicach tłumów.
Ogród Mistrza Sieci Rybackich
Najbogatsze w chińskie ogrody jest Suzhou, miasto liczące ponad 2500 lat. Znajduje się tu kilkadziesiąt ogrodów, 12 odrestaurowanych, w tym 9 otwartych dla turystów. Najmniejszym, a zarazem najbardziej znanym ogrodem tego miasta jest pochodzący z dynastii Song (960-1279) i przebudowany w XVIII w, liczący 5400m2 Ogród Mistrza Sieci. Powierzchnia wydaje się duża. Trzeba jednak zdać sobie sprawę z tego, że tego typu ogrody to labirynt pawilonów, werand, altan i stawów połączonych ze sobą dziedzińcami pełnymi misternie układanych mozaik, symbolicznych skał, dokładnie strzyżonych bonsai i stawów pełnych kolorowych karpi. Powierzchnia samej zieleni jest niewielka, jednak kunszt z jakim cała przestrzeń została zaprojektowana zadziwia nie jednego. Ogród dzieli się na 3 części. Część wschodnią – mieszkalną z recepcją dla gości, część centralną stanowiącą ogród i część zachodnią – ogród wewnętrzny z dziedzińcem i Dianchun Studio. Architektura głównego ogrodu jest dość swobodna i wraz z usytuowanym centralnie stawem sprzyjają spacerom, czytaniu czy popularnemu tu malowaniu. W chińskich ogrodach wszystko zdaje się być mistyczne, ma też swoje symboliczne znaczenie. Nad stawem znajduje się jedna z najbardziej znanych chińskich budowli – Pawilon o romantycznej nazwie „Księżyc Wschodzi z Podmuchem Wiatru”. Jest tu również niewielki mostek liczący 212cm długości i zaledwie 29,5cm szerokości – jest to most „Prowadzący do Spokoju Ducha”.
Rośliny nie grają w ogrodach chińskich dominującej roli i może zawieść nas jej niedosyt pośród tak licznie występującej architektury. Jednak to właśnie budynki, ich misternie wykończone dachy, okna o niepowtarzalnych kształtach, niesamowicie pracochłonne mozaiki, zygzakowato prowadzone ścieżki i mostki, przyczyniają się do tego, że zachwyt nie schodzi z twarzy zwiedzających. Najbardziej fascynujące było dla mnie samo użycie przestrzeni w ogrodzie. Przemyślnie poprowadzone przejścia, ścieżki i otwarcia widoków w najciekawszych miejscach. Ogrody chińskie ogląda się bowiem z wnętrz pawilonów, a widoki zawsze są jakby okolone ramami – drzwi, bram czy okien… W Ogrodzie Mistrza sieci nie ma dwu takich samych widoków tak jak nie ma dwu okien o tym samym kształcie… Zwiedzając Ogród Mistrza Sieci po prostu „błądzi” się po nim znajdując co i rusz nowe przejścia i niewidziane przedtem wnętrza. Ogrody Suzhou uznawane są za klasykę chińskiej sztuki ogrodowej i słusznie wpisane zostały na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Przyrodniczego UNESCO.
Więcej zdjęć zobacz w GALERII UŻYTKOWNIKÓW