Wyjątkową urodą pośród tulipanów cieszą się gatunki botaniczne. Znalezione przez przyrodników na stepach lub na zboczach górskich w Azji, albo w krajach położonych nad Morzem Śródziemnym trafiły do ogrodów często w niezmienionej formie. Niektóre, kapryśne i delikatne, urosną tylko pod troskliwą opieką ogrodników hobbystów. Inne zadomowią się na lata nawet w trudniejszych warunkach. A że są zwykle bardziej filigranowe, niż typowe odmiany ogrodowe, najlepiej będą wyglądać na skalniakach i w niskich naturalnych nasadzeniach.
Tulipany botaniczne osiągają od 10 do 40 cm wysokości. Kochają słońce, są odporne na choroby i mają w większości dość niskie wymagania glebowe. Najciekawsze, łatwo rozmnażające się gatunki, niewybredne w stosunku do warunków uprawy to m.in. tulipan późny Tulipa tarda, tulipan turkiestański Tulipa turkestanica, tulipan Bakera Tulipa bakeri.
Dużą zaletą tulipanów botanicznych jest możliwość pozostawienia ich przez wiele lat na tym samym stanowisku. Jeśli jednak zdecydujemy się przenieść je w inną część ogrodu, postępujemy podobnie, jak w przypadku odmian wielkokwiatowych. Cebulki wykopujemy po zaschnięciu liści – zwykle na przełomie czerwca i lipca, suszymy i przechowujemy do września. Jesienią sadzimy ponownie na nowe stanowisko.
Tulipany botaniczne warto oglądać z bliska. Ich kwiaty często bywają dwubarwne, czasami zaskakuje kontrastowy kolor dna kwiatowego lub bardzo dekoracyjne pręciki i słupek. Dobrym towarzystwem dla tulipanów botanicznych będą niskie, wcześnie kwitnące byliny, np. sasanki albo floksy szydlaste. Cebulek nie sadzimy natomiast w pobliżu roślin ekspansywnych, które szybko zdominują delikatnych sąsiadów.
Więcej o tulipanach przeczytaj w naszym e-Magazynie NaOgrodowej, poświęconym w całości tym pięknym wiosennym roślinom TUTAJ.
Botaniczne cudeńka, czyli tulipany miniaturowe
Prev 1 Of 4 Next
