Zimowity to rośliny oryginalne i zaskakujące pod wieloma względami. Sadzimy je w drugiej połowie sierpnia i jeszcze w tym samym roku bujnie zakwitają, tworząc, bez rozwoju liści, gęste kępy liliowych lub białych kwiatów. Umieszczone pod powierzchnią ziemi torebki nasienne zimowitów pojawiają się dopiero wiosną razem z ogromnym pióropuszem intensywnie zielonych liści.
Tu kupisz zimowity i krokusy jesienne
Rośliny rozwijają się do czerwca, gromadząc substancje zapasowe w dorodnej bulwie osłoniętej grubą, brązową łuską. Potem liście zasychają, a kolejny cykl rozwoju rośliny rozpoczyna się jesienią, razem z pojawieniem się nowych kwiatów. Niektóre odmiany zimowitów wykształcają kwiaty, nawet jeśli ich bulwy nie zostaną posadzone. Można tę ich właściwość wykorzystać do tworzenia ciekawych kwiatowych aranżacji, ale jest to również utrudnienie dla ogrodników. Zbyt długo przechowywane bulwy zimowitów zakwitają nawet w nieoświetlonej piwnicy.
Łacińska nazwa zimowita – Colchicum pochodzi od położonej w Gruzji Niziny Kolchidzkiej, gdzie zimowity występują na stanowiskach naturalnych. Rodzime siedliska zimowitów odkryto nie tylko w Azji, znaleziono je również w Południowej Afryce oraz Południowej Europie. Zimowity występują również w Polsce, na Podkarpaciu i w pasie nadmorskim. Nasz rodzimy gatunek to zimowit jesienny (Colchicum autumnale), o jasnofioletowych wąskich płatkach. Wszystkie części zimowita są silnie trujące, ze względu na zawartą w roślinie kolchicynę
Zimowity sadzimy na rabatach słonecznych lub półcienistych. Wybieramy miejsca z glebą żyzną, próchniczną i przepuszczalną. Głębokość sadzenia zależy od wielkości bulwy i wynosi od 10 do 15 cm. Bulwy najlepiej posadzić w drugiej połowie sierpnia. Po kwitnieniu warto przykryć je warstwą ściółki (kompost lub torf). Wiosną ważne jest zapewnienie roślinie właściwej wilgotności podłoża, która umożliwi prawidłowy rozwój liści. Bujne liście po zaschnięciu, zwykle w końcu maja, usuwamy i wtedy możemy wykopać dobrze odżywione bulwy. Lepiej jednak pozostawić roślinę w tym samym miejscu przez kilka lat, wtedy najlepiej się rozwija. Miejsce sadzenia zimowita warto oznaczyć, aby nie wykopać przypadkowo bulwy w okresie spoczynku.
W ogrodach uprawiane są różnorodne gatunki i mieszańce odmianowe zimowitów. Wśród najpiękniejszych wymienić można wielkokwiatowe odmiany ‘The Giant’ i ‘Lilac Wonder’ o kwiatach pojedynczych w kolorze liliowym. Bardzo ciekawą, dość często spotykaną w sprzedaży odmianą o dużych (średnica do 10 cm), pełnych kwiatach jest ‘Waterlily’. Natomiast białe, pełne kwiaty tworzy odmiana ‘Alboplenum’.
Kwitnące zimowity nie przekraczają zwykle wysokości 20 cm, dlatego pasują do ogrodów skalnych i nadają się do różnorodnych kompozycji rabatowych, na przykład z kwitnącymi w podobnym czasie złocieniami. Sadząc zimowity należy jednak pamiętać, że wiosną ich liście mogą dorastać nawet do 50 cm, mocno konkurując o światło i składniki odżywcze z innymi roślinami.
Zimowity ozdobą jesiennego ogrodu
Prev 1 Of 4 Next
