Smakowite, słodkie i soczyste gruszki należą do najbardziej poszukiwanych owoców. W szkółkach znajdujemy zarówno stare odporne odmiany, uprawiane od wielu lat jak i nowe, delikatniejsze, ale o większych walorach smakowych i ładniejszym wyglądzie. Przy zakładaniu ogrodu stajemy zwykle przed dylematem, jaką gruszę posadzić, dlatego wcześniej warto poznać cechy i wymagania poszczególnych odmian. W sklepach ogrodniczych zwykle sprzedawcy polecają każdą będącą aktualnie w sprzedaży odmianę jako „najlepszą”. Jeśli wcześniej wyrobimy sobie własną opinię, łatwiej będzie dokonać właściwego wyboru.
Najpopularniejsze odmiany gruszy uprawnej w kolejności dojrzewania:
Grusze europejskie
Lipcówka Kolorowa dojrzewa najwcześniej, już w końcu lipca, wykształca małe i średniej wielkości owoce, zielone z czerwonym rumieńcem, miąższ o przeciętnym smaku, średnio soczysty. Owoce nie nadają się do przechowywania. Zastosowanie głównie deserowe. Plonuje obficie z tendencją do owocowania co dwa lata. Mało wytrzymała na mróz, odporna na parcha gruszy.
Faworytka czyli popularna Klapsa – odmiana letnia (dojrzewa w końcu sierpnia) o dużych i bardzo dużych owocach. Skórka zielona, czasami z czerwonym rumieńcem. Wyhodowano również odmianę o całkowicie czerwonej skórce, która nosi nazwę Red Faworytka. Miąższ klapsy jest soczysty, słodki, bardzo smaczny. Owoce można zebrać przed osiągnięciem dojrzałości (w połowie sierpnia) i przechowywać przez kilka tygodni w chłodnym pomieszczeniu. Używane są przede wszystkim do bezpośredniej konsumpcji, ale także na przetwory. Odmiana średnio wrażliwa na mróz i na parcha gruszy.
Bonkreta Williamsa – stara odmiana angielska, pierwsza z odmian jesiennych, dojrzewa na początku września. Owoce średniej wielkości o delikatnym, soczystym smaku. Odmiana deserowa i na przetwory. Owocuje obficie każdego roku. Jest średnio odporna na parcha i dość wrażliwa na mróz, ale też dobrze regeneruje przemrożone pędy.
Konferencja – odmiana wyhodowana w Anglii w XIX w, bardzo plenna i o stosunkowo niskich, jak na gruszę wymaganiach glebowych. Owoce średnie i duże o charakterystycznym wydłużonym kształcie. Skórka złotobrązowa, ordzawiona. Miąższ dojrzałych owoców jest słodki, soczysty, bardzo smaczny. Owoce zbiera się na przełomie września i października, w chłodnym miejscu mogą być przechowywane przez kilka tygodni. Odmiana średnio wrażliwa na mróz i mało wrażliwa na parcha.
Lukasówka – stara odmiana francuska o dużych owocach. Zielona skórka żółknie w miarę ich dojrzewania. Termin zbioru to przełom września i października. Owoce można przechowywać przez okres kilku tygodni. Odmiana średnio wrażliwa na mróz, ale mało odporna na parcha gruszy. Owocuje corocznie i obficie. Nie powinna być sadzona na glebach ciężkich i podmokłych, ponieważ owoce nie są wtedy smaczne.
Komisówka – stara odmiana pochodząca z Francji o bardzo dobrych walorach smakowych, jednak wchodząca dość późno w okres owocowania. Miąższ soczysty, bardzo smaczny, owoce średnie lub duże. Wykorzystywana jako odmiana deserowa, ale także na przetwory. Dojrzewa w pierwszej połowie października, owoce można przechowywać kilka tygodni. Dość odporna na mróz i parcha gruszy. Najlepiej owocuje na glebach żyznych i głęboko uprawionych.
Concorde – niedawno wyhodowana angielska odmiana, będąca krzyżówką Komisówki i Konferencji. Owoce duże i bardzo duże o wydłużonym kształcie, podobnym do owoców Konferencji. Miąższ o wyśmienitym smaku, słodki, soczysty i kruchy. Owoce dojrzewają na przełomie września i października. Początkowo twarde, po kilkunastu dniach robią się miękkie, wyśmienite do spożycia. W chłodnym pomieszczeniu można je przechować do listopada. Drzewa odporne na mróz i choroby grzybowe.
Erika – odmiana pochodzenia czeskiego, wykształca owoce duże lub bardzo duże o kwaskowo-słodkim przyjemnym smaku. Owoce zrywa się w pierwszej połowie października, do spożycia nadają się w listopadzie. Można je przechowywać aż do stycznia. Odmiana średnio odporna na mróz i parch gruszy.
Grusze azjatyckie
Nijisseki – odmiana japońska wyhodowana na początku XX w., uprawiana na dużą skalę w Japonii i USA. Owoce średniej wielkości, kuliste, w kształcie jabłka. Miąższ słodki i soczysty, bardzo smaczny. Skórka żółta, delikatna. Owoce dojrzewają w drugiej połowie sierpnia, nadają się do przechowywania przez kilka tygodni. Drzewo wcześnie wchodzi w okres owocowania i owocuje bardzo obficie.
Chojuro – odmiana japońska o kulistych owocach, kształtem przypominających niewielkie jabłko. Skórka twarda, rdzawozielona, nakrapiana, w miarę dojrzewania brązowieje. Miąższ słodki, soczysty. Owoce dojrzewają na początku września. Można je przechowyważ przez 2-3 miesiące. Odmiana szybko wchodzi w okres owocowania i owocuje bardzo obficie – zwykle konieczne jest przerywanie zawiązków.
Grusze azjatyckie potrzebują pielęgnacji podobnej, jak te o pochodzeniu europejskim. Ich niewątpliwą zaletą jest zdolność do obfitego owocowania także na glebach nieco słabszych, ponieważ mają mniejsze wymagania glebowe niż ich europejskie kuzynki.
Zobacz także „Odmiany jabłoni do ogrodu przydomowego”.
Ciekawe odmiany gruszy uprawnej
Prev 1 Of 4 Next
Moja grusza nie miała żadnych owoców w zeszłym roku. W sąsiednich ogrodach podobnie. Prawdopodobnie jest spowodowane sąsiedztwem jałowców w dużej ilości, czy można się przed tym jakoś uchronić??
Czy grusze azjatyckie dobrze znoszą nasze zimy? Gdzie można je kupić w Polsce?
Moje grusze azjatyckie uprawiane w podwarszawskim ogródku (te opisane w artykule) należą do najbardziej niezawodnie plonujących drzew owocowych, jakie posiadam. Od kilku lat corocznie mam gruszki japońskie, czasami z jednej odmiany, czasem z drugiej lub z obu. Drzew nie pryskam, a mimo to rosną i owocują sobie nieźle. W tym samym ogrodzie rośnie stara grusza klapsa, która niestety nie radzi sobie z klimatem i z chorobami – a w szczególności z grzybem, o którym piszesz Janko. Niestety, dopóki w sąsiedztwie rosną zakażone jałowce – to choroba będzie się corocznie pojawiać. Można stosować opryski takie jak do parcha gruszy, ale jest to już solidna, chemiczna ingerencja w nasze plony.