Ogród w stylu formalnym jest demonstracją triumfalnego zwycięstwa człowieka nad naturą a jego przesłanie to kontrola oraz poskromnienie dzikiej przyrody. Panuje w nim ład i porządek podyktowany symetrią oraz geometryczną perfekcją obsadzeń oraz małej architektury. Styl, który podbił serca europejskich ogrodników już trzysta lat temu, dziś także jest bardzo popularny i często wykorzystywany przez projektantów.
Zamiłowanie do symetrii
Historia oraz koncepcja formalizacji ogrodów są fascynujące. Celem tworzenia formalnych ogrodów zawsze było świadome oddalenie się od nieregularnej oraz nieokiełzanej natury. Projektanci i ogrodnicy bawili się roślinami oraz krajobrazem tworząc sztuczne, lecz bardzo atrakcyjne kompozycje. Moda na te „dzieła sztuki” przywędrowała do nas w XVIII wieku z Włoch i Francji, chociaż pomysł był o wiele starszy.
Znane nam z wykopalisk archeologicznych, starych dokumentów oraz malowideł ściennych starożytne ogrody Grecji i Rzymu charakteryzowały się bardzo formalnym rozplanowaniem przestrzeni, a roślinność często przycinana była w przeróżne formy geometryczne. W późniejszych czasach dzięki swojej wiedzy matematycznej wielcy architekci oraz filozofowie epoki renesansu mogli dokładnie studiować antyczne proporcje. Zdobyte umiejętności wykorzystywali przy projektowaniu obiektów i ogrodów, które do dzisiaj uważane są za najwspanialsze na świecie. Przykładem są rozległe ogrody dziedzińcowe przy Belvederze w Watykanie – zaprojektowane przez Donato Bramante w 1506, do dziś fascynują pięknem i perfekcją geometrii.
Zamiłowanie do symetrii, rytmu oraz harmonii jest głęboko zakodowane w psychice człowieka. Akcentowanie poziomych lub pionowych linii podziału, a także krawędzi oraz granic obiektów nadaje przestrzeni równowagi, która jest przyjazna dla naszych zmysłów. Podobnie jak oglądanie słynnych szkiców Leonarda da Vinci, tak i przebywanie w symetrycznej przestrzeni ogrodu sprawia nam przyjemność, wprawia w spokojny i relaksujący nastrój – wiemy, że wszystko jest pod kontrolą, a dookoła panuje porządek. Stosowanie łagodnych lub nawet monochromatycznych (często zielonych) barw przy wyborze obsadzeń jeszcze bardziej potęguje uczucie spokoju. Regularne rzędy donic lub rzeźb czy powtarzające się gatunki oraz kształty roślin tworzą uczucie monotonnego, lecz jakże atrakcyjnego rytmu. Przełożenie elementów lub całości tego starożytnego stylu ogrodowego na współczesne czasy nie jest trudne, wymaga jednak dokładnego rozplanowania przestrzeni oraz umiejętnego doboru materiału roślinnego.
Zieleń pod linijkę
Prev 1 Of 3 Next
